I consider that she might not have faith in love in general. The next sculpture is the Temple of Love, which is where you can find faith in love. Each glimpse into the temple illuminates a different aspect of love. The colors are the blue and pink of boys and girls; the white and black of bride and groom; and the gold and silver signify love at a later age. Together they create a fairytale about what love could be. It takes me over a year to finish the temple. It takes so long for several reasons – I have to work in order to earn money and I’m renovating my house. But I’m also finding it increasingly difficult to find the right materials. First it’s the black and white sponges that I run out of, forcing me to paint orange sponges white. Then blue and pink sponges are no longer for sale in The Netherlands, but I hear that they are still available in Germany! So, as part of the quest, I drive to Germany and stop by 30 different villages in one day in order to collect the right sponges. After a year, the temple is finished but the contact between Julia and me has deteriorated to the point that she doesn’t want to come and see it. Something that will happen more frequently in the future.

Ik bedenk dat ze misschien sowieso geen geloof heeft in de liefde in het algemeen. Het volgende beeld is Temple of Love, een plek waar je het geloof in de liefde zou kunnen vinden. Ieder doorkijkje in de tempel belicht een ander aspect van de liefde. De kleuren zijn het baluw/roze van jongens en meisjes, het zwart/wit van bruid en bruidegom en het goud/zilver van de liefde op latere leeftijd. Tezamen vormen ze het sprookje wat de liefde zou kunnen zijn. Ik ben meer dan één jaar bezig met het bouwen van deze tempel. Niet alleen wordt het proces vertraagd doordat ik druk aan het werk ben voor geld en het opknappen van mijn eigen huis, maar het kost me ook steeds meer moeite om de juiste materialen te vinden. Eerst zijn de zwart/witte sponsjes op, dus schilder ik maar oranje sponsjes wit. Daarna zijn de blauw/roze dak-sponsjes niet meer in Nederland te verkrijgen, maar in Duitsland nog wel. Een dag lang rijd ik als onderdeel van de Quest 30 dorpjes af om de sponsjes te verzamelen. Na het jaar is de tempel klaar, maar is ons contact zo verslechterd dat Julia de tempel niet meer wil komen bekijken. Iets wat me nog wel vaker zal overkomen.

Ich überlege, dass sie vielleicht sowieso im Allgemeinen keinen Glauben an die Liebe hat. Die nächste Figur ist der Temple of Love, ein Platz, an dem man den Glauben in die Liebe finden könnte. Jeder Blick in den Tempel beleuchtet einen anderen Aspekt der Liebe.  Die Farben sind rosa/blau von Mädchen und Jungen, schwarz/weiß von Braut und Bräutigam sowie goldfarben/silberfarben von der Liebe im Alter. Zusammen formen sie das Märchen, was die Liebe sein könnte. Ich bin mehr als ein Jahr mit dem Bauen dieses Tempels beschäftigt. Der Prozess wird nicht nur dadurch verzögert, dass ich viel für meinen Lebensunterhalt arbeite und mein eigenes Haus renoviere, sondern auch dadurch, dass es mir immer mehr Mühe kostet, die richtigen Materialien zu finden. Erst sind die schwarz-weißen Schwämme verbraucht, sodass ich die orangefarbenen Schwämme weiß färbe. Danach sind die blau-rosa Schwämme nicht mehr in den Niederlanden erhältlich, wohl aber in Deutschland. Einen Tag lang fahre ich als Teil der Quest 30 Dörfer ab, um Schwämme einzusammeln. Nach dem Jahr ist der Tempel fertig, der Kontakt mit Julia allerdings so schlecht geworden, dass sie den Tempel nicht mehr anschauen möchte. Etwas, was mir wohl noch öfter passieren wird.

Je pense que, de toute façon, elle n’a peut-être pas confiance dans l’amour en général. La sculpture suivante est le Temple of Love, un lieu où l’on pourrait trouver la foi en l’amour. Chaque vue à travers ce temple illumine un aspect différent de l’amour. Les couleurs sont le bleu et le rose des garçons et des filles, le noir et le blanc des mariés et l’or et l’argent de l’amour plus avancé. Ensemble, ils forment le conte de fées de ce que pourrait être l’amour. Je construis ce temple depuis plus d’un an. Non seulement le processus est ralenti parce que je suis occupé à gagner de l’argent et à rénover ma propre maison, mais j’ai aussi de plus en plus de mal à trouver les bons matériaux. D’abord, je n’ai plus d’éponges noires et blanches, alors je peins des éponges orange en blanc. Après cela, les éponges bleues et roses, destinées à la toiture, ne sont plus disponibles aux Pays-Bas, mais elles le sont toujours en Allemagne. Dans le cadre de la mission, je me rends dans 30 villages pour collecter les éponges. Après un an, le temple est prêt, mais notre contact s’est tellement détérioré que Julia ne veut plus se déplacer pour le voir. Une chose qui m’arrivera régulièrement plus tard.