Op een opening ontmoet ik een meisje waar ik een leuk gesprek mee heb. Ze is bezig met het ontwerpen van een boek. Bij het weggaan, lacht ze vriendelijk naar mij. Oei, dat voelt lang geleden dat ik gewoon een warme vriendelijke glimlach kreeg. Ik aarzel of die poort door zal gaan en haar zal benaderen voor een vervolg, misschien kunnen we samen wat spelen. Ik besluit dat een koffie geen kwaad kan, maar verder gaan lijkt me een mijnenveld waar ik me nu niet aan wil wagen. De koffie slaat The Book Girl trouwens af.